Hier draait het om…….

manvrouwbalansWij zijn het middelpunt van de opstelling, wij representeren de mannelijke en vrouwelijke energie van de uitvoerende macht”.  Dat was de slotzin van de twee representanten van de opstelling op 25 november tijdens de Systemische Werkplaats Onderwijs. Een man en een vrouw tegenover elkaar representeerden de uitvoerende macht en waren tegelijkertijd samen een krachtig middelpunt. Daaromheen waren alle andere elementen in de opstelling geordend. De verbinding tussen de man en de vrouw raakt alle deelnemers diep. Er gaat een grote kracht van dit beeld uit. De twee elementen (man en vrouw) staan tegenover elkaar, in rust, beiden in hun zelfstandige kracht en toch met elkaar verbonden. Het mannelijk en het vrouwelijke samen, de liefde voor elkaar en de ruimte en erkenning, dat laat alles weer stromen.

Wil je weten hoe de opstelling zich heeft ontvouwen om bij dit krachtige middelpunt te komen? Lees dan verder.

De wet van het middelpunt
“Deze wet stelt heel simpel dat alles op elk niveau van schepping een middelpunt heeft en rond een middelpunt geordend is. Zonder middelpunt kan het niet bestaan, want dan is er geen coherentie, geen punt van waaruit de samenhang geordend kan worden. En dat betekent meteen ook dat wanneer het middelpunt wordt weggenomen, de structuur instort en de onderdelen terugvallen in de zee van potentie” (bron: Boek van de universele wetten, pagina 101, Willem Glaudemans, 2015)

De opstelling
Hoe kunnen we het potentieel van de leerling (en de docent en de leidinggevende) benutten? Bij de opening van de Systemische Werkplaats Onderwijs heet elke deelnemer zichzelf en de anderen welkom: door met de ogen dicht een welkom naar onszelf en naar de ander uit te spreken. We laten het welkom door-resoneren, voordat de volgende deelnemer de beurt neemt. Zo creëren we een gezamenlijke holding space, waarin plek is voor iedereen in de groep. Om tot een onderzoeksvraag in de opstelling te komen benut ik de potentie van de groep en open de velden voor de deelnemers. Met welke vraag ben je hier gekomen? Wat wil er gezien worden in deze opstelling? Ik laat hen de vragen uitspreken. Ik neem de rust om de vragen te laten indalen en vraag welke patronen zichtbaar worden in de ingebrachte vragen. Samen onderzoeken we al voelend, wat er zich wil aandienen. Uiteindelijk is de centrale focus:

We voelen allemaal dat dit klopt. Ik stel de vraaginbrengers voor om in een woord weer te geven, wat hun vraag representeert. Daarbij komen we uit op de begrippen: ‘regie’, ‘menselijke maat’, ‘pijn’, ‘duurzaamheid’, ‘mogelijkheden’, ‘leren’ en ‘ik ben okay’.  Deze elementen/representanten zoeken zelf een plek in de ruimte.

Nadat iedereen een plek gevonden heeft, is de eerste waarneming, dat over de gehele opstelling een stilte en zwaarte hangt. De elementen pijn en menselijke maat zoeken elkaar op en gaan zitten, vervolgens liggen. Ze hebben geen contact. Ze liggen aan de rand van de opstelling. De elementen duurzaamheid, mogelijkheden en ik ben okay staan in het midden van de opstelling en weten elkaar te vinden en hebben contact met elkaar. Leren staat in haar eentje naar het plafond te kijken en heeft geen contact. Regie staat aan de rand en draait in zich eigen cirkel steeds maar weer rond. Hij geeft aan een repeterende plaat te zijn en vraagt zich af of dit misschien al 300 jaar bestaat. Regie is als aan de grond genageld.

Er is niet veel beweging in de opstelling en een van de deelnemers in de buitenste cirkel wil graag actiever in de opstelling betrokken worden. Hij is onrustig en weet niet welke element hij is, maar brengt in ieder geval leven in de brouwerij. Later blijkt hij uitvoerende macht te zijn. Hij port de elementen op, klapt in zijn handen, waardoor mogelijkheden, duurzaamheid en ik ben okay en leren opveren.  Er lijkt leven in te komen. Als de uitvoerende macht dichterbij leren komt, voelt leren zich ‘misbruikt’ door de uitvoerende macht. Het raakt in de buik.

Het subsysteem pijn en menselijke maat keren nog meer in zichzelf en gaan dichtbij elkaar liggen. Op mijn vraag ‘hoe is het met je’ komt geen antwoord. Deze twee elementen lijken elkaar te vinden, want menselijk maat maakt voorzichtig contact met de hand met pijn. Een andere deelnemer die tot dan toe toeschouwer was, geeft aan nog iets te missen en neemt een plek in de opstelling, liggend, bij de pijn en menselijke maat. Hij geeft pas later woorden aan wie hij is: misbruik. Deze drie worden nu wel langzaam wakker en komen in beweging. Ze gaan zitten, hun ogen lichten op en gaan onderling praten, giechelen en spelen. Regie vindt de plek zwaar en wil graag een afgeleide van zichzelf opstellen. Als ik twee delen van mezelf kan zijn, dan kan hij blijven staan en is het dragelijk. Een vrouwelijke representant  wordt gevraagd om de afgeleide te zijn van regie. Misbruik probeert contact te maken met het vrouwelijke deel van de afgeleide van regie, maar dat lukt niet.

De drie elementen pijn, misbruik en menselijke maat kruipen richting de vrouwelijke afgeleide van regie. Zij gaan aan haar benen hangen en beletten haar om verder te lopen. Zij besteedt daar nauwelijks aandacht aan. Uiteindelijk kan het vrouwelijke afgeleide deel van regie contact maken met het mannelijke deel van de uitvoerende macht. Dit is een kanteling in de opstelling. De verbinding tussen die twee raakt diep en is een emotioneel en krachtig moment. De twee elementen staan tegenover elkaar, in rust, beiden in hun zelfstandige kracht en toch met elkaar verbonden. Zij vormen direct het middelpunt van de opstelling. Alle elementen zijn daaromheen geordend. Het mannelijk en het vrouwelijke samen, de liefde voor elkaar en de ruimte en erkenning, dat laat alles weer stromen.opstelling_2511

 

Hierop reageert regie. De functie van starre regie was om te beschermen tegen de buitenwereld. Als de uitvoerende macht (het mannelijke en vrouwelijke deel) het middelpunt vormen, kan de regie ontspannen en 90 graden draaien, waardoor een verbinding van het onderwijsveld naar de buitenwereld mogelijk wordt.

 

Sander Galjaard, december 2015