Oud en nieuw verbinden en ruimte voor angst voor kwetsbaarheid
“Wat is er nodig om de kanteling die in het onderwijs gaande is door te zetten?” Met deze vraag zijn leerkrachten, schoolleiders en adviseurs binnen het onderwijs in aan de slag gegaan tijdens de Systemische Werkplaats Onderwijs van 23 september 2015.
Bijzonder deze keer was de aanwezigheid van een aantal deelnemers aan de Nationale Denktank die zich bezighouden met de Toekomst van het leren. Zo waren we met twintigers, veertigers en zestigers bij elkaar. De rijkdom van generaties die elkaar van mens tot mens ontmoeten is een rode draad geweest in deze werkplaats. Ze vullen elkaar aan en laten de waarde zien van zowel ‘dat wat er al is’ als ‘het nieuwe’. De verbinding tussen deze twee is mogelijk één van de antwoorden op de vraag wat er nodig om de kanteling in het onderwijs door te zetten.

Daarnaast is voor ons duidelijk geworden dat het gaan zien en erkennen van de angst voor kwetsbaarheid belangrijk is, wil de kanteling doorzetten. Daarmee is voor ons nog duidelijker geworden dat kantelen begint in jezelf en dat daarbij liefdevolle ogen van een ander nodig zijn om door te kunnen zetten. Dingen anders gaan doen is spannend en ongewis, we weten niet wat de uitkomst is. En in het proces weten we het ook gewoon vaak niet. Die kwetsbaarheid laten zien is spannend en deze angst voor kwetsbaarheid verdient aandacht en ruimte.

“Wat er nodig is om de kanteling in het onderwijs door te zetten” «Wat er nodig is om de kanteling in het onderwijs door te zetten»” class=”more-link”>Lees verder…

Sander schrijft: “Al een tijdje worstel ik met de plek en de houding van de systemisch onderzoeker. Hoe kan ik fenomologische onderzoek doen als ik zelf onderdeel ben van het onderwijssysteem. Hoe oordeelloos ben ik? Hoe waardevrij kan ik kijken naar een systeem waar ik ook helemaal ingezogen ben? Is oordeelloos kijken niet al zelf een oordeel?

Om dit te onderzoeken stel ik voor om op de systemische werkplaats van 24 juni een aantal systemische rollen rondom het onderwijs op te stellen: de systemisch onderzoeker, de systemisch consultant, de systemische ouder en de systemisch leerkracht. Ik ben nieuwsgierig wat zich aandient. ““Kijk niet zo naar me” – Systemische werkplaats 24 juni 2015″ «“Kijk niet zo naar me” – Systemische werkplaats 24 juni 2015»” class=”more-link”>Lees verder…

“Hoe doe je dat, opgroeien, je talenten ontdekken en jouw verbinding met de buitenwereld vormgeven, volwassen worden?”. Dit zijn vragen die een eigen plek in het onderwijs verdienen. Dat is mijn conclusie na een bijeenkomst van de Systemisch Werkplaats Onderwijs die Sander Galjaard en ik op 24 juni 2015 hebben verzorgd.
Ik ben benieuwd naar verhalen van leerkrachten die vertellen hoe zij met bovenstaande vragen bezig zijn in hun onderwijspraktijk en zie mogelijkheden voor verder systemisch onderzoek.

Wat is onze relatie met onderwijs?

In het kader van de Systemische Werkplaats Onderwijs heb ik een opstelling (een weergave van innerlijke beelden en informatie over een bepaald vraagstuk) begeleid van een organisatie die een tussenjaar organiseert voor jongeren die een studie willen kiezen. Zij werken met nieuwe werkvormen en geven de jongeren veel eigen verantwoordelijkheid in het vormgeven van dit tussenjaar. Ze merken dat de jongeren die dit tussenjaar hebben gevolgd moeite hebben om aansluiting te vinden bij de geboden structuur in het vervolgonderwijs. De vraag die we hebben onderzocht is:  “Hoe verhoudt onze organisatie zich tot het onderwijs?” “Inzichten over de essentie van onderwijs” «Inzichten over de essentie van onderwijs»” class=”more-link”>Lees verder…